ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ   Γ' ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ
Πράξεις  και προβλήματα πολλαπλασιασμού

1)Να γίνουν οι πράξεις  όπως το παράδειγμα:

28 *13=(20+8)* (10+3)=(20 * 10)+(20 *3)+(8 * 10)+(8 * 3)=
200+60+80+24=260+104=364

25 * 12=

34 * 22=


27 * 15=

36 * 26=

55 * 23=


2)Να γίνουν οι κάθετοι πολλαπλασιασμοί:

       23            46       34         54       75        64        48

     *  4          *  5     *  6       *  7     *  3       * 9      *  9
     ........        ........   ........     .......    ........     .......     ........
       92

3)Να  συμπληρώσετε τα κενά:

       1*7=.....      1*8=....      1*9=.....    1*11=.....    1*12=.....
       2*7=.....      2*8=.....     2*9=......   2*11=.....    2*12=..... 
       3*7=......     3*8=......    3*9=......   3*11=.....    3*12=.....
       4*7=......     4*8=......    4*9=......   4*11=.....    4*12=......
       5*7=......     5*8=......    5*9=......   5*11=......   5*12=......
       6*7=......     6*8=......    6*9=......   6*11=......   6*12=......
       7*7=......     7*8=......    7*9=......   7*11=......   7*12=......
       8*7=......     8*8=......    8*9=......   8*11=......   8*12=......
       9*7=......     9*8=......    9*9=......   9*11=......   9*12=......
     10*7=......   10*8=......  10*9=...... 10*11=...... 10*12=......

4)Πόσα ποτήρια είναι οι 7 εξάδες;



5)Πόσα πόδια έχουν τα 9 πρόβατα;


6)Πόσα πλοκάμια έχουν τα 12 χταπόδια;



7)Ο παππούς μου έδωσε 6 δεκάλεπτα, 7 εικοσάλεπτα και 4 πενηντάλεπτα.Πόσα ευρώ έχω;




8)Ο Σπύρος είναι 9 ετών, η αδερφή του  η Μαρία έχει τα τριπλάσια χρόνια από τον Σπύρο και ο αδερφός του ο Χρήστος τα τετραπλάσια χρόνια από την αδερφή του Μαρία.Πόσο χρονών είναι  η Μαρία και ο Χρήστος;

ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ Γ’ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ

                   ΚΕΦ. 2-ΚΡΙΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ

'Ολοι μας χαιρόμαστε  όταν συμβιώνουμε (ζούμε) μαζί με την οικογένειά μας ή τους φίλους  και  συγγενείς μας, στη γειτονιά μας, στο  σχολείο μας, στην πολυκατοικία μας. Πολλές φορές κατά τη συμβίωσή μας μέσα στην οικογένειά μας ή στη γειτονιά μας κ.λ.π. δημιουργούνται προβλήματα και συγκρούσεις. Αυτό είναι φυσικό να συμβαίνει, όμως το σημαντικό  είναι να μην ξεχνάμε όλοι μας, πως για να ζούμε αρμονικά κι ευτυχισμένα με τους γύρω μας  πρέπει να υπάρχει αγάπη και σεβασμός.​

Ο Χριστός με τους μαθητές του μας έδωσε το πιο ωραίο παράδειγμα συμβίωσης με τους γύρω μας. Ζούσαν με αγάπη και συνεργασία, δικαιοσύνη και ισότητα  βοηθώντας όσους είχαν ανάγκη. Μοιράζονταν ότι είχαν κι έτσι έδειχναν την αγάπη τους προς όλους. Με την προσευχή έβρισκαν λύσεις στα διάφορα προβλήματα που παρουσιάζονταν  στη συμβίωση με τους άλλους.​

Ο Χριστός μας δίδαξε την  ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ με το ΠΑΤΕΡ ΗΜΩΝ να λέμε <και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών ως κι εμείς αφίεμεν τας οφειλέταις ημών> δηλαδή συγχώρεσε  τα λάθη  μας όπως και εμείς συγχωρούμε τα λάθη των άλλων. Ο άνθρωπος καθημερινά  προσεύχεται, καταλαβαίνει τις αδυναμίες  και τα λάθη  του. Παρακαλεί τον Θεό να τον συγχωρέσει. Αισθάνεται την αγάπη του Θεού, όταν κι αυτός συγχωρεί τους συνανθρώπους του. 

                 ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ   Γ’   ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ

         ΕΝΟΤΗΤΑ: ΖΟΥΜΕ ΜΑΖΙ

        ΚΕΦΑΛΑΙΟ  1: ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΚΙ ΕΓΩ

  Οικογένεια, συγγενείς, φίλοι, συμμαθητές, ομάδες            συνομηλίκων.

Πριν από εκατομμύρια χρόνια οι άνθρωποι ήταν τροφοσυλέκτες, δηλαδή τρεφόντουσαν  με ότι έβρισκαν στη φύση  όπως ρίζες, βολβούς, σπόρους, καρπούς, χρησιμοποιώντας  ως εργαλείο τις πέτρες. Με την πάροδο του χρόνου και  με την αλλαγή του κλίματος, αναζητούσαν πιο ζεστές περιοχές. Ανακάλυψαν  τη φωτιά  κι άρχισαν να  ζουν σε σπήλαια. Έγιναν  κυνηγοί. Κυνηγώντας και σκοτώνοντας  διάφορα ζώα. Έτρωγαν το κρέας τους και το δέρμα τους το χρησιμοποιούσαν  ως ενδυμασία. Άρχισαν  να ζουν μέσα σε σπηλιές και με τις κραυγές που έβγαζαν άρχισαν να λένε τις πρώτες τους λέξεις και να συνομιλούν. Αργότερα  παρατηρώντας τη φύση, πότε φύτρωναν τα φυτά και πότε έβγαζαν καρπούς, έγιναν γεωργοί. Αναγκάστηκαν να εξημέρωσουν μερικά ζώα όπως το σκύλο για το κυνήγι, τα πρόβατα, τις κατσίκες και τα βόδια για το κρέας τους, το γάλα και το δέρμα για την ενδυμασία τους κι έτσι έγιναν κτηνοτρόφοι. Άρχισαν να αναζητούν  περιοχές με νερό και ζέστη και να καλλιεργούν τη γη για να τρέφονται. Για περισσότεροι ασφάλεια  άρχισαν να χτίζουν τα πρώτα τους σπίτια σαν  καλύβες, τη μία δίπλα στην άλλη και γύρω γύρω τείχη. Έτσι σχηματίστηκαν οι πρώτες κοινότητες. Τον πιο γενναίο τον όριζαν αρχηγό τους.

Σήμερα οι άνθρωποι ζουν με την οικογένειά τους , τους γείτονές τους, έχουν το σχολείο τους και το σπίτι τους. Συνεργάζονται μεταξύ τους, αλληλοβοηθιούνται, μοιράζονται τις χαρές και τις λύπες τους. Η οικογένεια  είναι μια μορφή συμβίωσης. Οι γονείς προετοιμάζουν τα παιδιά τους  με υπομονή, επιμονή και κατανόηση όσο καλύτερα  μπορούν, για να αντιμετωπίσουν διάφορα προβλήματα και δυσκολίες στη ζωή τους. Διηγώντας τους ιστορίες από τη  ζωή του Χριστού δείχνουν στα παιδιά τους ότι με την αγάπη ,το σεβασμό και την πίστη τους προς το Θεό μπορούν να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι. Πρέπει να μάθουν  στα παιδιά τους να είναι αγαπημένα μεταξύ τους και να αλληλοϋποστηρίζονται. Να τους μιλήσουν για αλληλεγγύη και  για τα δικαιώματά τους στη ζωή (στην παιδεία, στην υγεία, στο παιχνίδι, κ.λ.π.).Πρέπει τα  παιδιά να εμπιστεύονται τους γονείς τους  και αυτοί  να τα βοηθούν καθημερινά. Τα παιδιά πρέπει  να συζητούν με τους γονείς τους ότι τα  απασχολούν, γιατί με τους γονείς τους θα μπορέσουν να βρουν τις σωστές  λύσεις στα προβλήματά τους.

Εκτός από την οικογένειά , ζούμε και συνεργαζόμαστε μέσα στην κοινωνία   και με άλλους ανθρώπους τους φίλους μας. Οι οποίοι  είναι ξεχωριστοί για εμάς και τους θέλουμε πάντα δίπλα μας. Τους αγαπάμε, τους εμπιστευόμαστε, μοιραζόμαστε τις σκέψεις μας, τις χαρές και τις   λύπες μας, τις δύσκολες στιγμές της ζωής μας. Νιώθουν κι αυτοί το ίδιο για εμάς, όπως κι εμείς γι αυτούς, πορευόμαστε και στηρίζουμε ο ένας τον άλλο. Χωρίς αυτούς η ζωή μας θα ήταν φτωχότερη .Μετά από την οικογένειά μας στηριζόμαστε στους φίλους μας. Αυτούς αγαπάμε περισσότερο από όλους. Π.Χ. Με τον Ιωνάθαν που βοήθησε τον αγαπημένο του φίλο τον Δαβίδ, από την οργή του πατέρα του που ήθελε να τον σκοτώσει. Ο Μέγας Βασίλειος και ο Γρηγόριος ο Θεολόγος   είχαν πολύ δυνατή φιλία και ζούσαν σαν μια ψυχή. Ο Χριστός ανάστησε  τον φίλο του Λάζαρο και ονόμασε φίλους τους μαθητές του.

               
       Η ΥΨΩΣΗ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

Όπως το σχολικό έτος αρχίζει στις 6 Σεπτεμβρίου έτσι και το εκκλησιαστικό έτος αρχίζει στις 14 Σεπτεμβρίου.Κάθε χρόνο την ημέρα αυτή  η εκκλησία μας εορτάζει μια από τις δεσποτικές ή θεομητορικές εορτές,  την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού.Επίκεντρο αυτής της γιορτής είναι το Σύμβολο της Πίστεως,ο Σταυρός που σταυρώθηκε ο Χριστός  και η Πηγή Ζωής.
Στις 14 Σεπτεμβρίου του 326 μ.χ. την  Αγία Ελένη, μητέρα του  Ρωμαίου Αγίου Κωνσταντίνου, η μεγάλη της πίστη και ο πόθος της να αναδείξει τους Πανάγιους Τόπους την οδήγησαν  στο όρος Γολγοθά και ανακάλυψε τον Τίμιο Σταυρό.Τον οποίο παράδωσε στα χέρια του τότε Επισκόπου Ιεροσολύμων Μακάριο.Ο οποίος τον τοποθέτησε ψηλά για να είναι ορατός σε όλους .Στο σημείο αυτό στήθηκε ο ναός της Αναστάσεως, ο οποίος υπάρχει μέχρι σήμερα. 
Την ημέρα αυτή εορτάζουμε άλλα δύο γεγονότα της Ύψωσης του Τιμίου Σταυρού:
Το πρώτο είναι ότι το Ξύλο στο οποίο θανατώθηκε ο Υιός του Θεού υψώθηκε για δεύτερη , λίγα χρόνια αργότερα το 335 ,την επόμενη ημέρα μετά τα εγκαίνια  του ναού της Αναστάσεως.
Το δεύτερο είναι ότι στις 14 Σεπτεμβρίου  του 630 υψώθηκε το Τίμιο  Ξύλο στα Ιεροσόλυμα από τον πατριάρχη Ζαχαρία.
Όταν οι Πέρσες είχαν λεηλατήσει τα Ιεροσόλυμα,  άρπαξαν ότι πολύτιμο υπήρχε  και μαζί με όλα αυτά άρπαξαν και τον Τίμιο Σταυρό.Αργότερα  όταν οι Ισραηλίτες εισέβαλαν στην Περσία με αρχηγό τον  Ηράκλειο, αφού πολέμησαν άρπαξε ο Ηράκλειος  τον Τίμιο Σταυρό, τον επανέφερε στα Ιεροσόλυμα και τον παρέδωσε στον πατριάρχη Ζαχαρία.
Η εορτή του Τιμίου Σταυρού εορτάζεται απ' όλους του χριστιανούς, ιδιαίτερα από τους Ορθόδοξους,  με νηστεία όπως της Μεγάλης  Παρασκευής, χωρίς λάδι. 
Γιατί συμβαίνει όμως  αυτό;
Την περίοδο της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας ο σταυρός αποτελούσε ένα μέσο τιμωρίας και θανάτου, ήταν σύμβολο κατάρας και τιμωρίας για του χειρότερους εγκληματίες.Έδωσαν τέλος σ' αυτό οι Ρωμαίοι  όταν μετά από τις ασφυκτικές πιέσεις των Εβραίων, συνέλαβαν, δίκασαν και κρέμασαν το Χριστό  με τα χέρια ανοικτά, τα οποία συμβολίζουν ότι αγκαλιάζει όλα τα παιδιά του κόσμου. Κι αυτό φαίνεται από τα κηρύγματά του ,τα οποία έχουν ως βάση και αρχή την  αγάπη των ανθρώπων και την υπακοή του στο θέλημα του Θεού.
Μετά τη σταύρωση του, το ξύλο αυτό, που ήταν μέχρι τώρα  κατάρα και ντροπή σ΄όλους,έγινε τώρα ιερό, αγιασμένο με το αίμα που χύθηκε από το Σώμα του Χριστού.Έγινε σύμβολο της θυσιαστικής,  της αγάπης,του  αγιασμού και της απολύτρωσης.Με τη Σταύρωση Του άνοιξαν οι πόρτες του Παραδείσου για όλους τους ανθρώπους, όπου έμειναν  μέχρι τότε κλειστές με την αμαρτία των πρωτόπλαστων Αδάμ και Εύας. Η Σταύρωση του Χριστού έσπασε το τοίχος της αμαρτίας που υπήρχε ανάμεσα στους ανθρώπους και το Θεό.Επίσης ο άνθρωπος αναβαπτίζεται τώρα όχι μόνο  με  ύδωρ(νερό) αλλά και με το αίμα του Χριστού.Είναι επίσης και το σύμβολο νίκης επί του διαβόλου και του θανάτου.Γιατί σταυρώθηκε ο Χριστός και μετά τον έθαψαν,δηλαδή κατέβηκε στον Άδη και με την Ανάστασή του άνοιξαν οι πύλες του Άδη.Αυτή είναι η μεγάλη αξία που έχει ο Σταυρός στη ζωή του.
Την αξία του σταυρού δεν τη βλέπουμε μόνο στην Καινή  Διαθήκη αλλά και στην Παλαιά Διαθήκη.Όταν οι  Ισραηλίτες έφευγαν από την Αίγυπτο όπου δούλευαν ως δούλοι και ήθελαν  να απελευθερωθούν, ο Μωυσής τους έδειξε το δρόμο προς την Ερυθρά θάλασσα, όπου ταράχτηκαν τα νερά και πέρασαν οι Ισραηλίτες κι όταν ήρθαν οι Αιγύπτιοι,ο Μωυσής άφησε τα νερά και πνίγηκαν.Έτσι οι Ισραηλίτες έφτασαν  στη γη της Επαγγελίας.Βλέπουμε ότι ο τύπος του Σταυρού που σχημάτισε ο Μωυσής με το ραβδί του ήταν ο σταυρός που υπέταξε τη φύση στο θέλημα του Θεού,του Δημιουργού της.Όλη η ζωή του κάθε χριστιανού ταυτίζεται με το Σταυρό του Κυρίου. Οφείλουμε ν' ακολουθούμε  την σταυρική πορεία του, γιατί είναι ο δρόμος που μας οδηγεί  στη ζωή και τη σωτηρία μας.Ενώ ο άλλος δρόμος, δηλαδή ο δρόμος του διαβόλου μας οδηγεί στην απώλεια.
Ο Σταυρός είναι το όπλο κάθε χριστιανού εναντίον στο διάβολο,όπως π.χ. με τους Ισραηλίτες.Είναι σκεπή και προστασία για κάθε χριστιανό , γι αυτό και το κάνουμε μπροστά στο στήθος μας ,με τα τρία δάχτυλα  του δεξιού χεριού μας σε κάθε λατρευτική  σύναξη,ή όταν νιώθουμε την ανάγκην να προσευχηθούμε ή να ευχαριστήσουμε το Θεό.Αυτό το Τίμιο Ξύλο τιμούμε ,προσκυνούμε  και ασπαζόμαστε ,γιατί σε αυτό στηρίζεται όλη η πίστη μας.Σύμφωνα με τον Απόστολο Παύλο είναι το καύχημα κάθε χριστιανού, στο οποίο  αναφέρεται και το αποστολικό απόσπασμα του Ευαγγελίου, δηλαδή μιλάει  στη σημασία της Σταυρικής θυσίας του (τη Σταύρωση και το θάνατο του Χριστού).



                                                                                                                                            

ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΠΑΙΔΕΙΑΣ ΣΕ ΜΑΘΗΤΕΣ ΜΕ ΔΥΣΑΡΙΘΜΗΣΙΑ

Ηκυρά Σαρακοστή

ΤΟ    ΕΘΙΜΟ ΤΗΣ ΚΥΡΑ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ

Ένα από τα ελληνικά έθιμα του τόπου μας είναι και το έθιμο της κυρά Σαρακοστής. Μας προμηνύει τον ερχομό του Πάσχα. Ο ρόλος της κυρά Σαρακοστής ήταν διπλός: α)ήταν το ημερολόγιο για τις ημέρες της Μεγάλης Σαρακοστής β)τους υπενθύμιζε τη νηστεία του Πάσχα. Η νηστεία του Πάσχα είναι από τις μεγαλύτερες νηστείες της Ορθόδοξης Εκκλησίας και καθιερώθηκε επίσημα τον 4ο αιώνα μ. χ. Η διάρκεια της στην αρχή ήταν  έξι εβδομάδες κι αργότερα μέχρι σήμερα έγινε επτά εβδομάδες. Αρχίζει από την Καθαρά Δευτέρα και τελειώνει την Παρασκευή πριν την Ανάσταση του Λαζάρου. Εκείνη την εποχή δεν υπήρχε το σημερινό ημερολόγιο για να μετράνε τις μέρες της νηστείας, γι αυτό έφτιαξαν το μετρητάρι. Πάνω σε χαρτί ζωγράφισαν την κυρά Σαρακοστή σαν μια καλογριά. Δεν την έβαλαν στόμα γιατί αντιπροσώπευε τη νηστεία. Τα χέρια της ήταν σταυρωμένα από τις πολλές προσευχές που προσευχόταν καθημερινά. Είχε επτά πόδια  γιατί τόσες ήταν οι εβδομάδες για το Πάσχα. Την κρεμούσαν και κάθε Σάββατο έκοβαν ένα πόδι. Το τελευταίο πόδι το έκοβαν το Μεγάλο Σάββατο. Το οποίο έκρυβαν μέσα σε ένα ξερό σύκο και μαζί με άλλα σύκα τα έβαζαν μέσα σε μια πιατέλα κι όποιος το έβρισκε θα ήταν  ο καλότυχος του σπιτιού.

ΠΑΡΑΛΑΓΕΣ  ΕΘΙΜΟΥ

Αλλού την κυρά  Σαρακοστή την έκαναν με πάνινη σακούλα και τη γέμιζαν με πούπουλα.

Στον Πόντο έπαιρναν ένα πορτοκάλι ή ένα κρεμμύδι και κάρφωναν πάνω του επτά φτερά  κότας ,το κρεμούσαν στο ταβάνι και κάθε Σάββατο έβγαζαν ένα φτερό. Το έθιμο αυτό το έλεγαν και«ο  κουκουράς» και ήταν ο φόβος  των παιδιών.

ΠΟΙΗΜΑΤΑ 

Η κυρά Σαρακοστή                           

Την κυρά Σαρακοστή

 που ναι έθιμο παλιό

οι γιαγιάδες μας την φτιάχνουν

με αλεύρι και νερό.

Για στολίδι, της φορούσαν

στο κεφάλι ένα σταυρό

μα το στόμα της ξεχνούσαν

γιατί νήστευε καιρό.

Και τις μέρες τις μετρούσαν

Με τα πόδια της τα επτά

Κόβαν ένα τη βδομάδα

Την κυρα σαρακοστή

 μέχρι να ρθει  η Πασχαλιά

Έτοιμη είναι το λεπτό!

ΑΛΛΟ ΠΟΙΗΜΑ

 Πόδια  πρέπει να έχει εφτά.

Τις εβδομάδες να μετράς

Στόμα δεν έχει! Ξέρεις γιατί

 Κάνει νηστεία  αυστηρή                                                                                                                                                    Μέχρι του Πάσχα την Κυριακή