Η ΥΨΩΣΗ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ
Όπως το σχολικό έτος αρχίζει στις 6 Σεπτεμβρίου έτσι και το εκκλησιαστικό έτος αρχίζει στις 14 Σεπτεμβρίου.Κάθε χρόνο την ημέρα αυτή η εκκλησία μας εορτάζει μια από τις δεσποτικές ή θεομητορικές εορτές, την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού.Επίκεντρο αυτής της γιορτής είναι το Σύμβολο της Πίστεως,ο Σταυρός που σταυρώθηκε ο Χριστός και η Πηγή Ζωής.
Στις 14 Σεπτεμβρίου του 326 μ.χ. την Αγία Ελένη, μητέρα του Ρωμαίου Αγίου Κωνσταντίνου, η μεγάλη της πίστη και ο πόθος της να αναδείξει τους Πανάγιους Τόπους την οδήγησαν στο όρος Γολγοθά και ανακάλυψε τον Τίμιο Σταυρό.Τον οποίο παράδωσε στα χέρια του τότε Επισκόπου Ιεροσολύμων Μακάριο.Ο οποίος τον τοποθέτησε ψηλά για να είναι ορατός σε όλους .Στο σημείο αυτό στήθηκε ο ναός της Αναστάσεως, ο οποίος υπάρχει μέχρι σήμερα.
Την ημέρα αυτή εορτάζουμε άλλα δύο γεγονότα της Ύψωσης του Τιμίου Σταυρού:
Το πρώτο είναι ότι το Ξύλο στο οποίο θανατώθηκε ο Υιός του Θεού υψώθηκε για δεύτερη , λίγα χρόνια αργότερα το 335 ,την επόμενη ημέρα μετά τα εγκαίνια του ναού της Αναστάσεως.
Το δεύτερο είναι ότι στις 14 Σεπτεμβρίου του 630 υψώθηκε το Τίμιο Ξύλο στα Ιεροσόλυμα από τον πατριάρχη Ζαχαρία.
Όταν οι Πέρσες είχαν λεηλατήσει τα Ιεροσόλυμα, άρπαξαν ότι πολύτιμο υπήρχε και μαζί με όλα αυτά άρπαξαν και τον Τίμιο Σταυρό.Αργότερα όταν οι Ισραηλίτες εισέβαλαν στην Περσία με αρχηγό τον Ηράκλειο, αφού πολέμησαν άρπαξε ο Ηράκλειος τον Τίμιο Σταυρό, τον επανέφερε στα Ιεροσόλυμα και τον παρέδωσε στον πατριάρχη Ζαχαρία.
Η εορτή του Τιμίου Σταυρού εορτάζεται απ' όλους του χριστιανούς, ιδιαίτερα από τους Ορθόδοξους, με νηστεία όπως της Μεγάλης Παρασκευής, χωρίς λάδι.
Γιατί συμβαίνει όμως αυτό;
Την περίοδο της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας ο σταυρός αποτελούσε ένα μέσο τιμωρίας και θανάτου, ήταν σύμβολο κατάρας και τιμωρίας για του χειρότερους εγκληματίες.Έδωσαν τέλος σ' αυτό οι Ρωμαίοι όταν μετά από τις ασφυκτικές πιέσεις των Εβραίων, συνέλαβαν, δίκασαν και κρέμασαν το Χριστό με τα χέρια ανοικτά, τα οποία συμβολίζουν ότι αγκαλιάζει όλα τα παιδιά του κόσμου. Κι αυτό φαίνεται από τα κηρύγματά του ,τα οποία έχουν ως βάση και αρχή την αγάπη των ανθρώπων και την υπακοή του στο θέλημα του Θεού.
Μετά τη σταύρωση του, το ξύλο αυτό, που ήταν μέχρι τώρα κατάρα και ντροπή σ΄όλους,έγινε τώρα ιερό, αγιασμένο με το αίμα που χύθηκε από το Σώμα του Χριστού.Έγινε σύμβολο της θυσιαστικής, της αγάπης,του αγιασμού και της απολύτρωσης.Με τη Σταύρωση Του άνοιξαν οι πόρτες του Παραδείσου για όλους τους ανθρώπους, όπου έμειναν μέχρι τότε κλειστές με την αμαρτία των πρωτόπλαστων Αδάμ και Εύας. Η Σταύρωση του Χριστού έσπασε το τοίχος της αμαρτίας που υπήρχε ανάμεσα στους ανθρώπους και το Θεό.Επίσης ο άνθρωπος αναβαπτίζεται τώρα όχι μόνο με ύδωρ(νερό) αλλά και με το αίμα του Χριστού.Είναι επίσης και το σύμβολο νίκης επί του διαβόλου και του θανάτου.Γιατί σταυρώθηκε ο Χριστός και μετά τον έθαψαν,δηλαδή κατέβηκε στον Άδη και με την Ανάστασή του άνοιξαν οι πύλες του Άδη.Αυτή είναι η μεγάλη αξία που έχει ο Σταυρός στη ζωή του.
Την αξία του σταυρού δεν τη βλέπουμε μόνο στην Καινή Διαθήκη αλλά και στην Παλαιά Διαθήκη.Όταν οι Ισραηλίτες έφευγαν από την Αίγυπτο όπου δούλευαν ως δούλοι και ήθελαν να απελευθερωθούν, ο Μωυσής τους έδειξε το δρόμο προς την Ερυθρά θάλασσα, όπου ταράχτηκαν τα νερά και πέρασαν οι Ισραηλίτες κι όταν ήρθαν οι Αιγύπτιοι,ο Μωυσής άφησε τα νερά και πνίγηκαν.Έτσι οι Ισραηλίτες έφτασαν στη γη της Επαγγελίας.Βλέπουμε ότι ο τύπος του Σταυρού που σχημάτισε ο Μωυσής με το ραβδί του ήταν ο σταυρός που υπέταξε τη φύση στο θέλημα του Θεού,του Δημιουργού της.Όλη η ζωή του κάθε χριστιανού ταυτίζεται με το Σταυρό του Κυρίου. Οφείλουμε ν' ακολουθούμε την σταυρική πορεία του, γιατί είναι ο δρόμος που μας οδηγεί στη ζωή και τη σωτηρία μας.Ενώ ο άλλος δρόμος, δηλαδή ο δρόμος του διαβόλου μας οδηγεί στην απώλεια.
Ο Σταυρός είναι το όπλο κάθε χριστιανού εναντίον στο διάβολο,όπως π.χ. με τους Ισραηλίτες.Είναι σκεπή και προστασία για κάθε χριστιανό , γι αυτό και το κάνουμε μπροστά στο στήθος μας ,με τα τρία δάχτυλα του δεξιού χεριού μας σε κάθε λατρευτική σύναξη,ή όταν νιώθουμε την ανάγκην να προσευχηθούμε ή να ευχαριστήσουμε το Θεό.Αυτό το Τίμιο Ξύλο τιμούμε ,προσκυνούμε και ασπαζόμαστε ,γιατί σε αυτό στηρίζεται όλη η πίστη μας.Σύμφωνα με τον Απόστολο Παύλο είναι το καύχημα κάθε χριστιανού, στο οποίο αναφέρεται και το αποστολικό απόσπασμα του Ευαγγελίου, δηλαδή μιλάει στη σημασία της Σταυρικής θυσίας του (τη Σταύρωση και το θάνατο του Χριστού).
